Το ήσυχο Κόρβο είναι το μικρότερο και πιο απομονωμένο νησί των Αζορών.

Προορισμός για ορνιθοπαρατηρητές και φυσιολάτρες με εξαντλητικά ψαγμένες bucket lists, βασίζεται κατεξοχήν στην αγροτική του οικονομία – κτηνοτροφία, αλιεία και καλλιέργεια πατάτας και δημητριακών. Ο απρόβλεπτος καιρός και οι συχνές βροχοπτώσεις δεν αποθαρρύνουν τους παθιασμένους πεζοπόρους, που περπατούν γύρω από τη θεαματική καλντέρα με τις μικρές λίμνες και τις κατάφυτες νησίδες –αποτέλεσμα ηφαιστειακής έκρηξης πριν από 430.000 χρόνια–, όπου σήμερα οι ντόπιοι βόσκουν τις αγελάδες τους. Η ζωή συγκεντρώνεται όλο τον χρόνο γύρω από το Vila do Corvo, τον μοναδικό οικισμό του νησιού, όπου το σκηνικό μονοπωλεί ένα μείγμα από λευκούς τοίχους και προσόψεις από μαύρη λάβα. Οι άνθρωποι που ζουν εδώ έχουν να περηφανεύονται πως δεν κλειδώνουν ποτέ τις πόρτες των σπιτιών τους. Μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού ξενώνες και τρία εστιατόρια, τα οποία δουλεύουν κυρίως με τον τοπικό πληθυσμό, συμπληρώνουν το τουριστικό του προφίλ.

Κόρβο, Αζόρες, Πορτογαλία

Σε αυτή την κουκκίδα γης, καταμεσής του Ατλαντικού, η κανονικότητα επέστρεψε πριν από περίπου δύο εβδομάδες, οπότε και ολοκληρώθηκε ο εμβολιασμός των περίπου 400 κατοίκων της. Τα σχολεία λειτουργούν κανονικά, η μάσκα δεν είναι υποχρεωτική στους εξωτερικούς χώρους, οι άνθρωποι συναντιούνται και αγκαλιάζονται ξανά όπως πρώτα. Το βασικό μειονέκτημα του Κόρβο, η γεωγραφική του απομόνωση, λειτούργησε ως το συγκριτικό του πλεονέκτημα στην παρούσα συνθήκη.

Το μόνο που λείπει πια είναι οι τουρίστες. Αυτοί οι λίγοι που το επέλεγαν για την υπέροχη φύση και τους ωραίους ανθρώπους του, με τους οποίους, σύμφωνα με τις αφηγήσεις των επισκεπτών, θα καταφέρεις να συνεννοηθείς ακόμα κι αν δεν σκαμπάζεις λέξη πορτογαλικά.

Ένας χρόνος χωρίς ταξίδια και χωρίς τις συγκινήσεις που μας επιφυλάσσουν. Μικρά διαμάντια που φανερώνονται εκεί που δεν το περιμένεις, απρόσμενες συναντήσεις, εμπειρίες που σε τροφοδοτούν και σου δίνουν ζωή – τόσο, που δυσκολεύεσαι ποιες να κρατήσεις και ποιες να αφήσεις καθώς συνθέτεις το άλμπουμ των αναμνήσεων. Αλλά, ευτυχώς, ο δρόμος για το Κόρβο σύντομα θα είναι ανοιχτός.

Ταξίδια | Καθημερινή | Αλεξάνδρα Μανδράκου